20.03.2017
Pięć najważniejszych różnic między pracą tymczasową a etatem
Myślisz, że pracownicy tymczasowi nie mają żadnych praw i są gorzej traktowani? Zobacz, czym różnią się prawa osoby zatrudnionej do wykonywania pracy tymczasowej od praw osoby zatrudnionej na etacie.
Zarówno umowa "o pracę tymczasową", jak i „standardowa” umowa o pracę podlegają przepisom Kodeksu Pracy oraz innym aktom prawnym regulującym stosunek pracy. Ustawa o zatrudnianiu pracowników tymczasowych wprowadza jednak pewne zmiany, które sprawiają, że prawa pracownika tymczasowego w pewnych obszarach różnią się od praw „zwykłego” etatowca. Zobacz pięć najważniejszych różnic.
1. Dwa plus jeden, czyli inne podmioty umowy
Pracownik tymczasowy, tak jak etatowiec, również zawiera umową o pracę. O ile jednak osoba zatrudniona na „zwykłym” etacie podpisuje umowę bezpośrednio z firmą, dla której następnie będzie pracować, o tyle pracownik tymczasowy zawiera umowę z agencją pracy tymczasowej, która kieruje go do pracy u tzw. pracodawcy użytkownika. Pracownik tymczasowy jest więc „wypożyczony” pracodawczy użytkownikowi, a agencja płaci mu wypłatę, pokrywa inne koszty zatrudnienia (składki, podatki), przejmuję obsługę administracyjno-prawną.
2. 18 miesięcy, czyli inny czas trwania umowy
Standardowa umowa o pracę może być zawarta na czas nieokreślony lub na czas określony. W tym drugim przypadku umowy mogą być zawierane na okres do 33 miesięcy (plus maksymalnie 3 miesiące zatrudnienia na podstawie umowy o pracę na okres próbny). Dodatkowo – umów nie może być więcej niż trzy – czwarta z automatu staje się umową na czas nieokreślony.
W przypadku umowy o pracę tymczasową może być ona zawarta na czas określony.
Jeżeli chodzi o maksymalny okres czasu pracy dla danego pracodawcy użytkownika to nie może on trwać dłużej niż 18 miesięcy w ciągu 36 miesięcy (za pośrednictwem jednej agencji). Wyjątek stanowi sytuacja, gdy pracownik tymczasowy zastępuje w sposób ciągły nieobecnego pracownika – wtedy umowa może trwać nawet 36 miesięcy (ale nie dłużej).
3. Siedem dni, czyli inny okres wypowiedzenia
Pracownicy tymczasowi mają również inny okres wypowiedzenia niż pracownicy etatowi. W przypadku umowy na okres czasu wynoszący do dwóch tygodni są to 3 dni. W przypadku umowy na okres dłuższy niż 2 tygodnie – jeden tydzień.
Jak jest w przypadku etatu? Jeżeli pracownik jest zatrudniony krócej niż sześć miesięcy – okres wypowiedzenia (niezależnie czy to umowa na czas określony, czy nieokreślony) wynosi dwa tygodnie. Gdy staż wynosi od pół roku do mniej niż trzech lat – okres wypowiedzenia to miesiąc, jeżeli dłużej niż trzy lata – trzy miesiące.
4. Urlop – tak, ale na innych zasadach
Wymiar urlopu pracownika tymczasowego jest stały i niezależny od stażu pracy pracownika – wynosi równo 2 dni za każdy przepracowany miesiąc, co daje 24 dni rocznie. To dwa mniej niż wynosi urlop etatowca ze stażem pracy wynoszącym powyżej 10 lat (26 dni), ale 4 dni więcej niż pracownika etatowego z krótszym stażem pracy (20 dni).
Aby pracownik tymczasowy uzyskał prawo to dwóch dni urlopu, musi być do dyspozycji jednego (lub więcej) pracodawców użytkowników przez minimum miesiąc. Przy krótszych umowach (np. dwutygodniowych) sumuje się poszczególne okresy i pracownik może dostać urlop wtedy, kiedy faktycznie pozostawał do dyspozycji pracodawcy przez miesiąc (niezależnie czy świadczył w tym czasie pracę czy nie).
Jest jeszcze jedna istotna różnica między pracownikiem tymczasowym a etatowcem – przez 6 pierwszych miesięcy trwania umowy pracodawca użytkownik ma prawo ustalić, iż pracownikowi tymczasowemu nie przysługuje prawo do uzyskania urlopu w naturze. Pracownicy tymczasowi bardzo często angażowani są na bardzo krótkie, często kilkudniowe jedynie, okresy. Udzielanie urlopu wypoczynkowego w naturze w istotny sposób narusza więc oczekiwania wobec elastyczności oczekiwanej od zatrudnienia tymczasowego. Należy jednak pamiętać, iż w takim przypadku zasadą jest wypłata ekwiwalentu za urlop niewykorzystany.
Pracownik tymczasowy nie przelicza też urlopu na roboczogodziny. Jeśli pracuje w różne dni w różnym wymiarze godzin, to urlop dostaje na określony dzień – bez znaczenia, czy miał wtedy pracować 4, 8 czy 6 godzin.
5. Wyjątkowy urlop na żądanie
Co z urlopem na żądanie? Przysługuje pracownikowi tymczasowemu tylko wtedy, gdy umowa z pracodawcą użytkownikiem zawarta jest na czas dłuższy niż pół roku.
PRACA TYMCZASOWA |
STANDARDOWA UMOWA O PRACĘ |
||
1 |
STRONY UMOWY |
pracownik tymczasowy |
pracownik pracodawca |
2 |
CZAS TRWANIA UMOWY |
umowa zawierana na czas określony dla jednego pracodawcy użytkownika pracownik |
umowa zawierana na czas nieokreślony lub określony |
3 |
OKRES WYPOWIEDZENIA |
umowa na czas do 3 tygodni - 3 dni umowa na czas powyżej 2 tygodni - jeden tydzień |
staż pracy do 6 miesięcy - 2 tygodnie staż pracy od 6 miesięcy do 2 lat - jeden miesiąc staż pracy dłuższy niż 3 lata - trzy miesiące |
4 |
WYMIAR URLOPU |
2 dni za każdy przepracowany miesiąc, czyli 24 dni rocznie przez pierwszych 6 miesięcy pracodawca może odmówić pracownikowi urlopu |
20 dni przy stażu pracy krótszym niż 10 lat 26 dni przy stażu dłuższym niż 10 lat |
5 |
URLOP NA ŻĄDANIE |
przysługuje tylko wtedy, gdy umowa z pracodawcą użytkownikiem zawarta jest na czas dłuższy niż 6 miesięcy | w przypadku pierwszej pracy przysługuje już po pierwszym miesiącu pracy |